Het sprongetje van de kerk

Kan een kerk een sprongetje maken? Het is niet direct bevorderlijk voor het voegwerk, het dak en de algehele  constructie van het gebouw, maar als het echt moet kan een kerk springen. Het bewijs staat in Millockstown op zo’n vier kilometer van Ardee.

De plek waar het gebeurde is oud, heel erg oud. Dat zie je aan sommige grafstenen. Daarop staat niet eens een jaartal of een naam. Het zijn ruwe stenen, bedoeld om de plek te markeren waar iemand ter aarde is besteld. ‘Hier ligt er al eentje’ betekent zo’n steen. Sommige van dit soort graven stammen uit de tijd voordat het Christendom zijn intrede deed. De oudste grafstenen met inscriptie zijn uit de twaalfde eeuw.

De plek waar de kerk moest komen werd  uitgezocht door ene Diloc die een volgeling was van St. Patrick, de beschermheilige van heel Ierland. De naam van de kerk, Kildemoc, zou hier nog naar verwijzen. In Ierse plaatsnamen verwijst Kil  altijd naar een kerk, en tja, democ lijkt wel een beetje op  Diloc. Patrick leefde in de vijfde eeuw dus zover moeten we minimaal terug. In de 12^e eeuw vestigden de Tempeliers van Kilsaran zich op deze plek en zij droegen de kerk op aan St. Catharine. Toen de orde werd opgeheven in 1314 kwamen hier de Tempeliers voor de zieken en gewonden. Zij bleven tot 1540 toen hun orde werd verboden door Hendrik de achtste. De overblijfselen van de kerk die nu nog zijn te zien stammen uit de 14^e eeuw.

Verdomd interessant allemaal, maar hoe zit het nou met die sprong? Welnu, het gebeurde in 1715. De westelijke muur van de kerk maakte zich los van de fundering en sprong bijna een meter naar binnen. Er zijn mensen die zeggen dat het kwam door een storm die toen woedde, maar daar geloof ik niets van. Een storm blaast muren omver, niet opzij. En let wel, het gaat hier om een stenen muur van bijna zes meter hoog, vier en een halve meter breed en 90 centimeter dik. Hoeveel dat weegt weet ik niet, maar je moet als storm wel van zeer goeden huize komen om dat op te tillen en op een nieuwe plek neer te zetten. Daarom hecht ik meer waarde aan een verhaal dat plaatselijk wordt verteld. Binnen de muren van de kerk was een graf van iemand die was geëxcommuniceerd. In de ban gedaan door een bisschop of een kardinaal of misschien wel de paus zelf. Wat die persoon had uitgespookt vermeldt het verhaal niet, maar zo iemand kon natuurlijk niet in de kerk blijven liggen.  Dat was ontheiliging van heilige grond. Daarom sprong die westelijke muur over het graf heen zodat de geëxcommuniceerde netjes buiten kwam te liggen. Probleem opgelost, maar helaas wel de kerk half in puin.

Blijft natuurlijk de vraag of een kerk ook kan touwtjespringen. Ik denk van niet. Maar ja, dit is Ierland, dus echt verbazen zou het me nou ook weer niet.